محفظه های مناسب برای بلبرینگ های خود تنظیم

محفظه های مناسب برای بلبرینگ های خود تنظیم عبارتند از:

محفظه های پایه دار Plummer black housing و محفظه های فلانژی Flanged housings مقدار تحمل بار محوری آن دسته از این نوع برینگها که بر روی بوش سوار می شوند به اصطکاک بین بوش و شافت بستگی دارد. مقدار مجاز این بار را می توان از رابطه ذیل بدست آورد: Fap=3Bd حداکثر بار محوری مجاز، Fap=N پهنای برینگ، B=mm قطر داخلی برینگ، d=mm

حداقل بار Minimum load

همانگونه که قبلاً گفته شد، جهت جلوگیری از لغزش ساچمه ها بر روی شیار و حصول یک کارکرد مناسب، برینگ همیشه باید تحت یک بار قرار داشته باشد. مقدار حداقل این بار از رابطه روبرو بدست می آید: بار شعاعی حداقل، Frm=N ضریب بار حداقل Kr= برای برینگ های سری 14 30= برای برینگ های سری 113E, 112(E), 22, 13(E), 12(E) 40= برای برینگ های سری 13, 22E 50= ویسکوزیته روغن روانکار در دمای کاری، V=mm2/S سرعت دورانی برینگ، n=r/min قطر متوسط dm=mm, 0.5(d+D) که معمولاً وزن قطعات مجاور برینگ و نیروهای خارجی از مقدار محاسبه شده تجاوز می کند، ولی در خلاف حالت فوق باید بطریقی بار حداقل را بر روی بلبرینگ اعمال کرد.

جا زدن برینگهایی که سوراخ داخلی آنها مخروطی است Mounting bearings with tapered bore

این نوع برینگها همیشه با انطباق تداخلی بر روی شافت یا بوشها نصب می شوند. معیار سنجش میزان تداخل به یکی از دو روش: کاهش لقی شعاعی یا مقدار پیشروی حلقه داخلی برینگ بر روی محل قرار گرفتن خود تعیین می گردد. بعد از نصب صحیح، حلقه بیرونی باید براحتی بدور محور خود بچرخد، ولی وقتی که بخواهیم آن را از طرفین منحرف کنیم باید کمی مقاومت داشته باشد. در نصب بلبرینگهایی که لقی داخلی آنها در کلاس C3 است می توان یکی از روشهای: مقدار زاویه چرخش آچار گلویی خاردار (a) که برای سفت کردن مهره جلوی بلبرینگ استفاده می شود یا مقدار پیشروی بلبرینگ بر روی جای خود (S)، جهت رسیدن به انطباق مورد نظر استفاده نمود.